تاریخچه جوراب
شاید باورش برایتان سخت باشد، اما جوراب‌ها احتمالا قدیمی‌ترین نوع لباس‌هایی هستند که امروزه هنوز مورد استفاده قرار می‌گیرند.
جوراب ها از عصر حجر ، مدت ها قبل از اینکه مفهوم شلوار یا تی شرت وجود داشته باشد، وجود داشته است . امروزه به نظر می رسد که نادیده گرفته ترین قسمت یک لباس است ، گاهی اوقات زیرا مردم نمی دانند چگونه جوراب های رنگارنگ بپوشند . ممکن است امروز اینطور باشد ، اما جوراب‌ها در طول تاریخ حرکت بسیار وحشیانه‌ای داشته‌اند . آنها همیشه به این راحتی نبودند و برای مدت طولانی فقط اشراف می پوشیدند. در مقطعی از زمان لندن حتی "پلیس جوراب" خود را داشت . باعث می‌شود کمی بیشتر قدر جوراب‌های قدیمی کتک خورده‌ای را که در اطراف پهن کرده‌اید بدانید، اینطور نیست؟ بدون مقدمه، تاریخچه جوراب هیجان انگیز را به شما ارائه می کنم.
تاریخچه جوراب - آغاز
بازگشت به عصر حجر، cca. 5000 سال قبل از میلاد، اولین "جوراب" که اجداد غارنشینان ما می پوشیدند، احتمالاً هیچ شباهتی به آنچه امروز داریم نداشت . هیچ جورابی از آن زمان باقی نمانده است ، اما ما سرنخ هایی در مورد اینکه ممکن است از روی نقاشی های غار و یافته های باستان شناسی چه شکلی بوده باشند ، داریم . به نظر می‌رسد این جوراب‌های ابتدایی از پوست حیوانات و پوسته‌هایی که به دور مچ پا بسته شده بودند ساخته شده‌اند.
چند هزار سال پیش به قرن هشتم قبل از میلاد ، زمانی که جوراب برای اولین بار توسط شاعر یونانی هزیود به صورت مکتوب ذکر شد. هسیود در شعر خود به نام «کارها و روزها» از «پیلوی» نام می‌برد، نوعی جوراب که از موهای مات‌شده حیوانات ساخته می‌شود که زیر صندل می‌پوشند.
بعدها، رومی ها پاهای خود را در نوارهایی از چرم یا پارچه بافته می پیچیدند. در حدود قرن دوم بعد از میلاد آنها شروع به دوختن تکه های پارچه به هم و ساختن جوراب های مناسب کردند. آنها به این جوراب ها "ودون" می گفتند و آنها اولین جوراب هایی هستند که شبیه جوراب هایی هستند که امروز می پوشیم.
اولین جوراب های پشمی کشف شده در ویندولاندا در نورثامبریا کشف شد و قدمت آنها به قرن دوم پس از میلاد باز می گردد . آنها یک جفت به اندازه کودک هستند که از پارچه های پشمی بافته شده برای محافظت در برابر آب و هوای خشن بریتانیا ساخته شده اند. لوح‌های رومی که در این سایت یافت می‌شوند حتی حاوی دستورالعمل «ارسال جوراب‌های بیشتر» هستند.
همچنین در همان زمان ، اولین جوراب های بافتنی در مصر باستان ساخته می شد . اولین جفت جوراب بافتنی باقیمانده که با تکنیکی به نام naalbinding ساخته شده است ، مربوط به 300 تا 500 بعد از میلاد است و در Oxyrhynchus در رود نیل در مصر پیدا شده است . این جوراب ها دارای پنجه های شکاف هستند و برای پوشیدن با صندل طراحی شده اند.
در قرن پنجم پس از میلاد، مردم مقدّس اروپا جوراب‌هایی به نام «پوتی» می‌پوشیدند که نماد پاکی بود.
تاریخچه جوراب - تجمل
در قرون وسطی، قد شلوار بلند شد و جوراب به پارچه‌ای با رنگ روشن تبدیل شد که قسمت پایین ساق پا را می‌پوشاند . از آنجایی که جوراب‌ها نوار کشسانی نداشتند، جوراب‌ها روی جوراب‌ها قرار داده می‌شد تا از افتادن آنها جلوگیری شود. وقتی شلوار کوتاه تر شد، جوراب ها بلندتر شدند (و گران تر شدند). تا سال 1000، جوراب‌های بافتنی و بافتنی به نمادی از اشراف در سراسر اروپا تبدیل شده بود. آنها در ابتدا شباهت بیشتری به شلوارهای ساق داشتند و تا قرن دوازدهم پاها به آنها اضافه نشد.
اگرچه کارگران اروپا مطمئناً تا پایان قرن دوازدهم جوراب‌ها وجوراب‌های خانگی خود را می‌بافند، جوراب بافی مردان نجیب بسیار برتر بود . جوراب‌های آنها عموماً از پارچه‌های بافته‌شده با کیفیت بالاتر با درز پشت و برش جانبی ساخته می‌شد . در قرن پانزدهم ، اشراف فرانسوی و ایتالیایی با جوراب‌های ابریشمی دستباف خود پیشتاز بودند. مردان دریافتند که پارچه ابریشمی کشدار دو مزیت دارد: سهولت حرکت و توانایی نشان دادن پاهای خوش فرم . بریتانیایی های اشرافی به زودی از همسایگان اروپایی خود پیروی کردند و جوراب های ابریشمی بافتنی به خشم نخبگان شیک پوش بریتانیا تبدیل شد. در حدود سال 1490، شلوارها و جوراب‌های بافته شده با دست به هم متصل شدند و تبدیل به یک لباس شدند که بعدها به جوراب شلواری معروف شد. اینها از ابریشم، پشم و مخمل رنگارنگ ساخته شده بودند که هر پا رنگ متفاوتی داشت.
با این حال، هانری چهارم پادشاه فرانسه فرصتی را که اختراع ویلیام فراهم کرد دید و به او کمک مالی کرد. مخترع به روئن نقل مکان کرد و در آنجا یک کارخانه جوراب ساق بلند ساخت . طولی نکشید که فرانسوی ها ماشین بافندگی را در سراسر اروپا گسترش دادند. جوراب هایی که برای طبقات پایین ساخته می شدند از پشم استفاده می کردند ، در حالی که جوراب هایی که برای نجیب زادگان ساخته می شدند از ابریشم رنگی ساخته می شدند. پس از انقلاب صنعتی تولید جوراب آسان تر و ارزان تر شد و جذابیت خود را در سراسر جامعه اروپا گسترش داد . بسیاری از اصولی که ویلیام لی توسعه داده است، امروزه هنوز در ماشین آلات نساجی مدرن یافت می شود.
سمت راست: جوراب شلواری ابریشمی که توسط یک نجیب
زاده در اوایل قرن هفدهم می پوشید
سمت چپ: جوراب های نجیب زاده اروپایی در اواسط
دهه 1500 (بالا در هنگام پوشیدن بسته می شود)
تاریخچه جوراب - دوران مدرن
در طی چند سال بعد، مد جوراب به تغییر طول های مختلف ادامه داد (از وسط ساق پا تا زانو تا وسط ران) . به جای چسبیدن به گلدوزی در بالا، مد جوراب گسترش یافت و رنگ ها، تزئینات یا راه راه های بیشتری را در بر گرفت. در اواخر قرن هفدهم، پنبه به یک انتخاب محبوب برای بسیاری از پوشاک از جمله جوراب تبدیل شد . با بلندتر شدن شلوار و کوتاه‌تر شدن جوراب‌ها، اصطلاح «جوراب» در واقع برای اشاره به چیزی که قبلاً به عنوان جوراب ساق بلند شناخته می‌شد استفاده می‌شود.
در تصاویر: مد جوراب در آغاز قرن بیستم
انقلاب بعدی در جوراب سازی با اختراع نایلون در سال 1938 رخ داد. استحکام و قابلیت ارتجاعی جوراب های ساخته شده از مخلوط پنبه و نایلون منجر به گامی طبیعی در تولید شد. این ترکیب حتی امروزه حتی در جوراب های Shosett ما که از نوعی نایلون به نام پلی آمید استفاده می کند، استفاده می شود. بعداً، الاستین به این ترکیب اضافه شد تا به جوراب‌ها انعطاف‌پذیری بیشتری بدهد و آنها را متناسب با طیف وسیع‌تری از پوشندگان قرار دهد.
از نظر مدل جوراب، مد شاهد آمدن و رفتن چند مدل بوده است که اغلب پس از چند سال دوباره برمی گردند. الگوهای آرگیل که در دهه 1920 بسیار محبوب بودند در حال بازگشت به مد مردانه هستند . با پیشرفت‌های تولیدی، پنبه را می‌توان با دقت بیشتری رنگ‌آمیزی کرد که باعث می‌شود جوراب‌های پررنگ‌تر و رنگارنگ‌تر شوند. در حالی که جوراب های راه راه همیشه یک انتخاب محبوب برای مردان و زنان بوده و خواهد بود، جوراب های طرح دار با انواع طرح های دیوانه کننده (مانند جوراب آووکادو) در حال تبدیل شدن به آخرین روند مد هستند.
